Tag archieven: politie

Ontruiming

Eerst denk ik nog aan een brute inbraak. Een tergend, agressief boorgeluid doordringt mijn werkkamer: dit is geen gewone klusjesman. Als ik mezelf gerust heb gesteld doe ik de deur open en sta oog in oog met een groep mannen, gemeentemensen en politieagenten. Op zijn knieën, vlak voor me, is een man bezig de sloten van mijn buurman eruit te boren. Met bruut geweld. Ik kijk een van de mannen verbaasd aan. ,,Wat is dit”? ,,Een ontruiming.” Erg scheutig met informatie zijn dit soort lieden doorgaans niet, maar na enig doorvragen blijkt dat mijn buurman al heel lang geen huur meer betaald. Of hij nog leeft weet niemand me te vertellen.

Ik moet eerlijk bekennen dat het een zonderling figuur was, niet al te snugger, en inderdaad veelal afwezig. Een pakketje heeft eens meer dan een half jaar voor zijn deur gestaan, totdat wij ons er maar over ontfermden. Het was een tent, die staat nu in onze berging. Sorry buurman.

Maar nu gaan ze dus je hele huis leeghalen, buurman. ,,Wat gebeurt er met die spullen dan?”, vraag ik. ,,Hij krijgt neem ik aan wel de gelegenheid om die ergens op te halen?” Waarschijnlijk niet, is het droge antwoord. Ik merk nog op dat ik dit wel erg rigoureus vind, maar alweer krijg ik weinig reactie. Het huis is binnen de kortste keren leeg. Mannetjes in groene t-shirts lopen de vier verdiepingen op en neer met de huisraad. Ik heb geen lift. Goede ochtendgymnastiek, zeg maar.

Natuurlijk gluur ik even naar binnen: het lijkt of mijn buurman vanochtend nog is opgestaan om naar zijn werk te gaan. Een rotzooi zoals je die in het huis van een alleenstaande man verwacht. Buiten staat een aantal verhuiswagens klaar om al die zooi in te doen. Naar de vuilnisbelt ermee? Spijtig. Binnen hoor ik ze nog grapjes maken. ,,Die kun je meenemen voor je vrouw!” ,,Hou jij van Bonanza?” Ik trek mij maar weer terug – wat kan ik doen? Bezwaar maken tegen deze overmacht?  De werklui aanspreken op hun cynisme? Vergeefse moeite, zegt die andere cynicus.

Intussen is mijn buurman in geen velden of wegen te bekennen. Ik maakte wel eens een praatje met hem. Een keer zei me dat hij veel bij z’n ouders was. Is hij weer bij hun ingetrokken? Ik ben z’n naam zelfs vergeten. Begint met een R. Ruben? Robert? Een tragisch figuur, eenzaam, arm. Als een spook waart hij door dit leven. Z’n naam wordt vergeten. Ik hoop dat zijn ouders nog leven.