Horen, zien, bellen

En we zijn los. Op AT5 het bericht dat reeds tienduizend Amsterdammers zich hebben aangemeld bij Burgernet, een soort M. (Meld Misdaad Anoniem). Maar dan niet anoniem. Waakzame burgers die in het systeem van Burgernet staan krijgen bericht als de politie hulp nodig heeft in een dringende zaak, bijvoorbeeld bij roof, inbraak of geweld. Zij fungeren zo als verlengstuk van het politieapparaat. Extra oren en ogen.

De folder die erbij hoort is van zo’n afzichtelijke infantiliteit, dat de vraag of het wellicht gewoon een slechte grap is zonder meer is gelegitimeerd. Als ik weer 10 was, en het was weer 1990, en ik was weer stiekem gefascineerd door heel gewone, geloofwaardige superhelden die de misdaad in de stad bestreden, dan had ik heel misschien, in een moment van jeugdige zwakte, overwogen me aan te melden. Ik kan het verschil maken! Ik kan, met weinig moeite, een echte bijdrage leveren! Kleine held! Lees verder Horen, zien, bellen

Allochtoon

Zelfs mensen van wie je het nooit zou verwachten hebben er last van. Waarschijnlijk grotendeels onbewust vallen ze ten prooi aan opvattingen die de realiteit geweld aandoen. Voor het gemak verdelen ook de meest geëngageerden onder ons mensen onder in overzichtelijke groepen. Die groepen worden voorzien van algemene kenmerken, ze krijgen een plek toegewezen in het schema dat onze werkelijkheid ordent: de sociale afbakening is een feit.

In tijden van economische crisis moeten er schuldigen worden aangewezen, zo blijkt telkens weer. Sinds een aantal jaar hebben we er in Nederland een nieuwe zondebok bij: het zijn de Polen die het moeten ontgelden.

Voor het gemak wordt de term ‘Polen’ gebruikt voor immigranten uit alle landen uit Midden- en Oost-Europa. In ambtelijke taal heten zij dan ook MOE-landers, een benaming die niet snel op straat te horen zal zijn (al klinkt het als scheldwoord toch uitmuntend – ‘hé, vuile moelander!’). Lees verder Allochtoon