Mijn naam is Bastiaan Sondervan.

Ik ben van een goed jaar, 1980. Het jaar dat er voor het eerst sinds de Tweede Wereldoorlog tanks door de straten van Amsterdam reden. Het jaar van het Tbilisi Rock Festival. Het jaar dat, op de vooravond van mijn geboorte, CNN in onze huiskamers verscheen. Het jaar dat, toen ik een paar maanden oud was, Solidarność bijna vanuit het niets ontstond. Het jaar dat de Beatles definitief ophielden te bestaan.

Natuurlijk breng ik deze zaken niet direct met mijzelf in verband. Het is alleen wel echt verdomd toevallig allemaal.

Toch groeide ik op zoals alle mensen dat doen. Van kindertijd naar puberteit, van adolescentie naar volwassenheid. Nu schrijf ik.  Filosofische flarden, poëtisch proza, journalistiek werk. Aan een roman ben ik nog niet toe gekomen.

Ik ben een taalnerd. Tekstcorrectie, eindredactie, content voor websites genereren – ik prijs me gelukkig dat mensen daar geld voor over hebben, want ik vind het leuk en ik ben er goed in.

Ik leef in de overtuiging dat het nooit te laat is. Voor niets eigenlijk. Zeker niet voor muziek. Ik speel gitaar en ik zing, akoestisch en elektrisch. Gevoelige liedjes en punk. Maar ik heb minstens zo veel liefde voor techno, tekno of acid. Als ik technisch beter onderlegd was mengde ik me ook nog in het klassieke discours en verloor ik me in eindeloze stomende jazz-sessies.

Maar goed, je kunt niet alles hebben. En dat is misschien maar beter ook: bescheiden moet men toch altijd blijven. Vandaar dat ik, hoe wonderlijk het ook moge klinken, nog steeds tijd heb om werk aan te nemen.

info@bastiaansondervan.nl