Het was maar een grap, een antwoord op het sarcasme van een facebookvriend. Maar ik bleef typen, de nacht verwelkomde mijn woorden, en voor ik het wist probeerde ik dwars door het opgeblazen taalgebruik heen een punt te maken. Langzamerhand ontstond een argument – ondanks mezelf, in feite. In het Engels zelfs. Maar misschien  dat ik daarom door bleef schrijven: de afstand bleef, de spot bleef in stand met de taal. Ik was het niet. Het was een formaliteit die ik draaide en kneedde tot het mijn eigendom werd, mijn werk:

Avond (zie hier een nietszeggende flard, een blik op het niets, vanuit het niets, maar grond voor gedachten niettemin)

Leo Purger Thats a really cool video bas, i like it x

3 uur geleden via mobiel · Vind ik leuk

Bas Punkt Thanks Leo. It’s an existentialist piece that deals with nihilism concieved as a civil concept. In this film, different approaches to contemporary youthful apathy are confronted with the thesis that society as a whole is always dependent on the human essence as such. Bypassing Foucault’s notion of episteme, this work reaches out to a postmodernist public that is weary of narrative and meaning, instead providing for a fragmented vision of the urban landscape, which can be used, re-used and reconfigured according to the needs of an ever-expanding social consciousness – a consciousness that refuses to acknowledge its own existence, but which inscribes in us a reality that cannot be ignored.

ongeveer een uur geleden · Vind ik leuk · 3

(Hier zijn woorden en concepten betekenisloos, in de zin dat er geen denken aan vooraf ging. Geen overtuiging, slechts de vorm van een academisch betoog. Maar mensen praten wel degelijk op deze manier.)

Leo Purger Holy shit bas that is even more intresting than the video allough i realise that the concept of video is rather outdated and that should probobally relate to this peice as film but then again the word film is a wild overstatement …. I mean this is hardly as good as Rocky is it ? Xxx

ongeveer een uur geleden via mobiel · Vind ik leuk

Jan de Beer Art!

ongeveer een uur geleden · Vind ik niet meer leuk · 1

Anna de Luwte Heel verhaal

ongeveer een uur geleden via mobiel · Vind ik niet meer leuk · 1

(Nu voelde ik mij gesterkt, en gemotiveerd om het theoretiseren voort te zetten op doordachtere toon. De gezwollen taal van hierboven wakkerde iets aan, ik wilde gewicht geven aan mijn formuleringen. Maar een serieuze visie valt nog niet te ontwaren.)

Bas Punkt What is at stake here is the very notion of representation. Simply honouring the direct communication between artist and public is a poor way of dealing with the problems involved in creating a work of art that’s in any way an expression of this mystic bond. Explanations will always fall short. But this doesn’t mean that the artist is dumb: his voice is heard in the maelstrom of images that he conjures. Randomness is the weapon of the wise. No plan, no framework could ever do justice to this frail perceptiveness.

ongeveer een uur geleden · Vind ik leuk

(Al helemaal niet meer bezig met anderen. Alleen nog maar het smeden van zinnen – en van zin. Plotseling volledig overtuigd van m’n eigen gedachtegang.)

Bas Punkt By stressing the banality of perception, the artist shows us the failure of the senses. What we see is precisely this: being there, in an acute ocular, and thus wanting, incarnation of thought. Devoid of reflection, too busy seeing to understand what is seen. Unmediated experience – linked as it is to the animal inside, the beast at the heart of most decisions – rules the mind. It tricks us into believing we are in charge, only to shatter our hope of ever becoming true masters of ourselves everytime we look back at what we did. It is perception cleansed through rigorous analysis, therefore, that best serves the inquisitive mind. And art will serve as the medium, clearing the way for us to see and actually comprehend.

36 minuten geleden · Vind ik leuk

                                    Tegen die tijd was ik alleen overgebleven in de duistere digitale realiteit van de nacht. Ik hoorde mijn meisje draaien in bed, ademen, kleine geluidjes maken. Windvlagen lieten het donker om me heen klinken als een slechte film. En ik bleef op een vreemde manier overtuigd van mezelf, niet klaar nog om me af te wenden. Een staarwedstrijd met het onvermijdelijke, zonder luciferhoutjes, zonder Ludovico-technieken, zonder uitzicht op een oplossing.